صِيَغ عامة
صيغة المصدر
- تَوَفىَّ
مصدر
- وفي
جِذْر
- تَوَفٍّ
فعل مبني للمعلوم
- مُتَوَفًّى
فعل مبني للمجهول
- مُتَوَفٍّ
صِيَغ المعلوم
فعل أمر ناقص
- تَوَفَّيْتُ
- تَوَفَّيْتَ
- تَوَفَّيْتِ
- تَوَفَّى
- تَوَفَّتْ
- تَوَفَّيْتُمَا
- تَوَفَّيَا
- تَوَفَّتَا
- تَوَفَّيْنَا
- تَوَفَّيْتُم
- تَوَفَّيْتُنَّ
- تَوَفُّوا
- تَوَفَّيْنَ
فعل شرطي ناقص
- أَتَوَفَّى
- تَتَوَفَّى
- تَتَوَفَّيْنَ
- يَتَوَفَّى
- تَتَوَفَّى
- تَتَوَفَّيَانِ
- يَتَوَفَّيَانِ
- تَتَوَفَّيَانِ
- نَتَوَفَّى
- تّتّوَفَّوْنَ
- تَتَوَفَّيْنَ
- يّتّوَفَّوْنَ
- يَتَوَفَّيْنَ
فعل ماضٍ ناقص
- أَتَوَفَّى
- تَتَوَفَّى
- تَتَوَفَّيْ
- يَتَوَفَّى
- تَتَوَفَّى
- تَتَوَفَّيَا
- يَتَوَفَّيَا
- تَتَوَفَّيَا
- نَتَوَفَّى
- تَتَوَفُّوْا
- تَتَوَفَّيْنَ
- يَتَوَفُّوْا
- يَتَوَفَّيْنَ
فعل ماضٍ تام
- أَتَوَفَّ
- تَتَوَفَّ
- تَتَوَفَّيْ
- يَتَوَفَّ
- تَتَوَفَّ
- تَتَوَفَّيَا
- يَتَوَفَّيَا
- تَتَوَفَّيَا
- نَتَوَفَّ
- تَتَوَفَّوْا
- تَتَوَفَّيْنَ
- يَتَوَفَّوْا
- يَتَوَفَّيْنَ
صِيَغ المجهول
فعل أمر ناقص
- تُوُفِّيتُ
- تُوُفِّيتَ
- تُوُفِّيتِ
- تُوُفِّيَ
- تُوُفِّيَتْ
- تُوُفِّيتُمَا
- تُوُفِّيَا
- تُوُفِّيَتَا
- تُوُفِّينَا
- تُوُفِّيتُمْ
- تُوُفِّيتُنَّ
- تُوُفُّوا
- تُوُفِّينَ
فعل شرطي ناقص
- أُتَوَفَّى
- تُتَوَفَّى
- تُتَوَفَّيْنَ
- يُتَوَفَّى
- تُتَوَفَّى
- تُتَوَفَّيَانِ
- يُتَوَفَّيَانِ
- تُتَوَفَّيَانِ
- نُتَوَفَّى
- تُتَوَفَّوْنَ
- تُتَوَفَّيْنَ
- يُتَوَفَّوْنَ
- يُتَوَفَّيْنَ
فعل ماضٍ ناقص
- أُتَوَفَّى
- تُتَوَفَّى
- تُتَوَفَّيْ
- يُتَوَفَّى
- تُتَوَفَّى
- تُتَوَفَّيَا
- يُتَوَفَّيَا
- تُتَوَفَّيَا
- نُتَوَفَّى
- تُتَوَفَّوْا
- تُتَوَفَّيْنَ
- يُتَوَفَّوْا
- يُتَوَفَّيْنَ
فعل ماضٍ تام
- أُتَوَفَّ
- تُتَوَفَّ
- تُتَوَفَّيْ
- يُتَوَفَّ
- تُتَوَفَّ
- تُتَوَفَّيَا
- يُتَوَفَّيَا
- تُتَوَفَّيَا
- نُتَوَفَّ
- تُتَوَفُّوا
- تُتَوَفَّيْنَ
- يُتَوَفُّوا
- يُتَوَفَّيْنَ
فعل أمر
- يَتَوَفَّيْنَ
- تَوَفَّ
- تَوَفَّيْ
- تَوَفَّيَا
- تَوَفُّوا
- تَوَفَّيْنَ
صِيَغ غير قياسية
حالة النصب
- أَلْمُتَوَفِّيَ
صيغة الجرّ
- أَلْمُتَوَفِّي
مع أداة التعريف
حالة النصب
- أَلْمُتَوَفِّي
صيغة الجرّ
- مُتَوَفِيًا
حالة الرفع
- مُتَوفٍ