PARADIGMA
- dissolvo
- dissolvis
- dissolvi
- dissolutum
- dissolvere
INFINITUS MODUS
Perfectum
- dissolvisse
- dissoluturi / dissoluturae / dissolutura esse
-
Futurum
- dissoluturus / dissolutura / dissoluturum esse
- dissoluturi / dissoluturae / dissolutura esse
- *
PARTICIPIUM
Futurum
- dissoluturus / dissolutura / dissoluturum
INDICATIVUS MODUS
Praesens
- dissolvo
- dissolvis
- dissolvit
- dissolvimus
- dissolvitis
- dissolvunt
Imperfectum
- dissolvebam
- dissolvebas
- dissolvebat
- dissolvebamus
- dissolvebatis
- dissolvebant
Futurum
- dissolvam
- dissolves
- dissolvet
- dissolvemus
- dissolvetis
- dissolvent
Perfectum
- dissolvi
- dissolvisti
- dissolvit
- dissolvimus
- dissolvistis
- dissolverunt
Plusquamperfectum
- dissolveram
- dissolveras
- dissolverat
- dissolveramus
- dissolveratis
- dissolverant
Futurum Secundum
- dissolvero
- dissolveris
- dissolverit
- dissolverimus
- dissolveritis
- dissolverint
MODUS CONIUCTIVUS
Praesens
- dissolvam
- dissolvas
- dissolvat
- dissolvamus
- dissolvatis
- dissolvant
Imperfectum
- dissolverem
- dissolveres
- dissolveret
- dissolveremus
- dissolveretis
- dissolverent
Perfectum
- dissolverim
- dissolveris
- dissolverit
- dissolverimus
- dissolveritis
- dissolverint
Plusquamperfectum
- dissolvissem
- dissolvisses
- dissolvisset
- dissolvissemus
- dissolvissetis
- dissolvissent
MODUS IMPERATIVUS
Praesens
- *
- dissolve
- *
- *
- dissolvite
- *
Futurum
- *
- dissolvito
- dissolvito
- *
- dissolvitote
- dissolvunto