INDICATIVO
Presente
- aovo
- aovas
- aova
- aovamos
- aováis
- aovan
Pretérito imperfecto
- aovaba
- aovabas
- aovaba
- aovábamos
- aovabais
- aovaban
Pretérito indefinido
- aové
- aovaste
- aovó
- aovamos
- aovasteis
- aovaron
Futuro imperfecto
- aovaré
- aovarás
- aovará
- aovaremos
- aovaréis
- aovarán
Pretérito perfecto
- aovaría
- aovarías
- aovaría
- aovaríamos
- aovaríais
- aovarían
Perfecto Compuesto
- he aovado
- has aovado
- ha aovado
- hemos aovado
- habéis aovado
- han aovado
Pretérito anterior
- había aovado
- habías aovado
- había aovado
- habíamos aovado
- habíais aovado
- habían aovado
Futuro perfecto
- hube aovado
- hubiste aovado
- hubo aovado
- hubimos aovado
- hubisteis aovado
- hubieron aovado
Condicional simple
- habré aovado
- habrás aovado
- habrá aovado
- habremos aovado
- habréis aovado
- habrán aovado
Condic. compuesto
- habría aovado
- habrías aovado
- habría aovado
- habríamos aovado
- habríais aovado
- habrían aovado
SUBJUNTIVO
Presente
- aove
- aoves
- aove
- aovemos
- aovéis
- aoven
Pretérito imperfecto
- aovara / aovase
- aovaras / aovases
- aovara / aovase
- aováramos / aovásemos
- aovarais / aovaseis
- aovaran / aovasen
Futuro imperfecto
- aovare
- aovares
- aovare
- aováremos
- aovareis
- aovaren
Pretérito perfecto
- haya aovado
- hayas aovado
- haya aovado
- hayamos aovado
- hayáis aovado
- hayan aovado
Pluscuamperfecto
- hubiera aovado
- hubiera aovado
- hubieras aovado
- hubiéramos aovado
- hubierais aovado
- hubieran aovado
Futuro perfecto
- hubiere aovado
- hubieres aovado
- hubiere aovado
- hubiéremos aovado
- hubiereis aovado
- hubieren aovado
IMPERATIVO
Presente
- aova tú
- aove él
- aovemos nosotros
- aovad vosotros