صِيَغ عامة
صيغة المصدر
- تَوَقَّفَ
مصدر
- وقف
جِذْر
- تَوَقَّفٌ
فعل مبني للمعلوم
- مُتَوَقَّفٌ
فعل مبني للمجهول
- مُتَوَقِّفٌ
صِيَغ المعلوم
فعل أمر ناقص
- تَوَقَّفْتُ
- تَوَقَّفْتَ
- تَوَقَّفْتِ
- تَوَقَّفَ
- تَوَقَّفَتْ
- تَوَقَّفْتُمَا
- تَوَقَّفَا
- تَوَقَّفَتَا
- تَوَقَّفْنَا
- تَوَقَّفْتُمْ
- تَوَقَّفْتُنَّ
- تَوَقَّفُوا
- تَوَقَّفْنَ
فعل شرطي ناقص
- أَتَوَقَّفُ
- تَتَوَقَّفُ
- تَتَوَقَّفِينَ
- يَتَوَقَّفُ
- تَتَوَقَّفُ
- تَتَوَقَّفَانِ
- يَتَوَقَّفَانِ
- تَتَوَقَّفَانِ
- نَتَوَقَّفُ
- تَتَوَقَّفُونَ
- تَتَوَقَّفْنَ
- يَتَوَقَّفُونَ
- يَتَوَقَّفْنَ
فعل ماضٍ ناقص
- أَتَوَقَّفَ
- تَتَوَقَّفَ
- تَتَوَقَّفِي
- يَتَوَقَّفَ
- تَتَوَقَّفَ
- تَتَوَقَّفَا
- يَتَوَقَّفَا
- تَتَوَقَّفَا
- نَتَوَقَّفَ
- تَتَوَقَّفُوا
- تَتَوَقَّفْنَ
- يَتَوَقَّفُوا
- يَتَوَقَّفْنَ
فعل ماضٍ تام
- أَتَوَقَّفْ
- تَتَوَقَّفْ
- تَتَوَقَّفِي
- يَتَوَقَّفْ
- تَتَوَقَّفْ
- تَتَوَقَّفَا
- يَتَوَقَّفَا
- تَتَوَقَّفَا
- نَتَوَقَّفْ
- تَتَوَقَّفُوا
- تَتَوَقَّفْنَ
- يَتَوَقَّفُوا
- يَتَوَقَّفْنَ
صِيَغ المجهول
فعل أمر ناقص
- تُوُقِّفْتُ
- تُوُقِّفْتَ
- تُوُقِّفْتِ
- تُوُقِّفَ
- تُوُقِّفَتْ
- تُوُقِّفْتُمَا
- تُوُقِّفَا
- تُوُقِّفَتَا
- تُوُقِّفْنَا
- تُوُقِّفْتُمْ
- تُوُقِّفْتُنَّ
- تُوُقِّفُوا
- تُوُقِّفْنَ
فعل شرطي ناقص
- أُتَوَقَّفُ
- تُتَوَقَّفُ
- تُتَوَقَّفِينَ
- يُتَوَقَّفُ
- تُتَوَقَّفُ
- تُتَوَقَّفَانِ
- يُتَوَقَّفَانِ
- تُتَوَقَّفَانِ
- نُتَوَقَّفُ
- تُتَوَقَّفُونَ
- تُتَوَقَّفْنَ
- يُتَوَقَّفُونَ
- يُتَوَقَّفْنَ
فعل ماضٍ ناقص
- أُتَوَقَّفَ
- تُتَوَقَّفَ
- تُتَوَقَّفِي
- يُتَوَقَّفَ
- تُتَوَقَّفَ
- تُتَوَقَّفَا
- يُتَوَقَّفَا
- تُتَوَقَّفَا
- نُتَوَقَّفَ
- تُتَوَقَّفُوا
- تُتَوَقَّفْنَ
- يُتَوَقَّفُوا
- يُتَوَقَّفْنَ
فعل ماضٍ تام
- أُتَوَقَّفْ
- تُتَوَقَّفْ
- تُتَوَقَّفِي
- يُتَوَقَّفْ
- تُتَوَقَّفْ
- تُتَوَقَّفَا
- يُتَوَقَّفَا
- تُتَوَقَّفَا
- نُتَوَقَّفْ
- تُتَوَقَّفُوا
- تُتَوَقَّفْنَ
- يُتَوَقَّفُوا
- يُتَوَقَّفْنَ
فعل أمر
- يَتَوَقَّفْنَ
- تَوَقَّفْ
- تَوَقَّفِي
- تَوَقَّفَا
- تَوَقَّفُوا
- تَوَقَّفْنَ
صِيَغ غير قياسية
حالة النصب
- *
صيغة الجرّ
- *
مع أداة التعريف
حالة النصب
- *
صيغة الجرّ
- *
حالة الرفع
- *